نماز جمعه اين هفته، 23 صفر برابر با ۱8 آبان و 9 نوامبـر، به امامت حجة الاسلام و المسلمين جناب آقاي محمد علی محسن زاده در مرکز اسلامی امام علی عليه السلام وين برگزار شد.
خطیب جمعه وین خطبه اول این هفته را به جانفشانی بی سابقه حضرت علی علیه السلام در لیلة المبیت برای حفظ جان پیامبر اسلام ص و آغاز هجرت پیامبر اختصاص داد و گفت:
شیعه و سنى این اقدام بزرگ و تاریخى على(ع) و شآن نزول این آیه را نقل كرده و به شجاعت آن حضرت اقرار. ابن ابى الحدید معتزلى در تفسیر این آیه: «حماسه على(ع) در لیلة المبیت مورد تأیید همه است جز كسانىكه مسلمان نیستند و افراد سبك مغز آنرا انكار نمىكنند.»
پس از آنکه خداوند توسط جبرئیل و وحی به پیامبرش خبر دارد که مشرکان قریش نقشه ترور او را در آن شب اجرا خواهند کرد، پیامبر رو به حضرت على كرد و گفت: «مشركان قریش نقشه قتل مرا كشیده و تصمیم گرفتهاند كه بهطور دستهجمعى به خانه من هجوم آورند و مرا درمیان بستر بكشند. ازاینجهت از طرف خدا مأمورم كه مكه را ترك كنم. لذا لازم است امشب در خوابگاه من بخوابى و آن پارچه سبز را به خود بپیچى تا آنان تصور كنند كه من هنوز در خانهام و در بستر آرمیدهام و مرا تعقیب نكنند.» حضرت على(ع) از پیامبر پرسید: اگر من جای شما بخوابم، آیا شما به سلامت خارج خواهید شد؟ پیامبر فرمودند بلی. علی علیه السلام سجده شکر به جای آورد و این اولین سجده شکر در تاریخ اسلام است. آری علی براى جانبازى در راه دین سر از پا نمىشناخت، بنابراین در اطاعت امر رسول خدا(ص) از آغاز شب در بستر آن حضرت آرمید.
- آمادگى كامل امام على(ع) براى شهادت در راه دین
با نگاهى به روایات و شواهد تاریخى بهخوبى مىتوان دریافت كه حضرت على(ع) به تمام معنا خود را براى جانبازى و شهادت در راه دین آماده كرده بود.
حضرت على(ع) براى اثبات حقانیت خود به این عمل بافضیلت و فداكارانه و تأثیر آن در تاریخ اسلام در مواقعى همچون شوراى شش نفرى كه به فرمان عمر براى تعیین خلیفه تشكیل شد احتجاج كردند و گفتند: «من شما اعضاى شورى را به خدا سوگند مىدهم كه آیا جز من كسى بود كه براى پیامبر در غار حرا غذا ببرد؟ آیا جز من كسى در جاى او خوابید و خود را سپر بلاى او كرد؟ همگى گفتند: والله جز تو كسى نبوده است.»
مرحوم سید بن طاووس درباره فداكارى حضرت على(ع) تحلیل جالبى دارد و آنرا به فداكارى اسماعیل و تسلیم او در برابر پدر قیاس كرده، برترى ایثار حضرت على را اثبات كرده است؛ زیرا اسماعیل آماده شده بود تا به دست پدرش ذبح شود اما امام على خود را براى كشته شدن به دست دشمنان آماده كرده بود. شایسته است مومنین این شب بزرگ كه در نزد آسمانیان داراى ارزش و اعتبار است را پاس داشته و با تشكیل مجالس و محافل دینى به ذكر ابعاد این واقعه عظیم كه اثباتكننده حقانیت و برترى امیرمومنان(ع) بپردازند.